Dział: Orzecznictwo

Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie statusu prawnorzeczowego balkonu (analogicznie również tarasu czy loggii). Zagadnienie to od wielu lat budzi kontrowersje zarówno w orzecznictwie, jak i wśród teoretyków prawa, co doprowadziło do wykształcenia się dwóch przeciwstawnych poglądów, natomiast prawidłowe zakwalifikowanie statusu prawnego balkonu w sposób bezpośredni wpływa na prawa i obowiązki właścicieli wyodrębnionych lokali, a także zarządców nieruchomości, w szczególności na ich odpowiedzialność za powstałe w tym miejscu usterki.

Na skutek rozwiązania małżeństwa przez sąd między małżonkami zmienia się ustrój majątkowy, powodując ustanie dotychczas trwającej wspólności majątkowej, co może rodzić po stronie zarządców uzasadnione wątpliwości, w jaki sposób rozliczać wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej oraz zaległości małżonków wobec wspólnoty mieszkaniowej.

W postępowaniach z zakresu Prawa budowlanego mających związek z nieruchomością wspólną, legitymację do reprezentowania interesu ogółu właścicieli lokali ma utworzona przez nich wspólnota mieszkaniowa.

Jeżeli nieruchomość sąsiadująca z nieruchomością zbywaną, której zbycie ma nastąpić w trybie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami1, jest przedmiotem współwłasności, to podmiotem legitymowanym do zaskarżenia na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym2 są wszyscy współwłaściciele tej nieruchomości działający wspólnie, a nie poszczególni, indywidualni współwłaściciele (właściciele lokali), niezależnie od wielkości udziałów przysługujących im w tej nieruchomości.

Przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych1 regulują w sposób autonomiczny zakres uprawnień członków spółdzielni mieszkaniowej odnośnie do możliwości zapoznawania się z dokumentami związanymi z funkcjonowaniem spółdzielni i prowadzoną przez nią działalnością. Zakres tych uprawnień został już jednak ograniczony przez ustawodawcę.

Jeżeli nie istniała uchwała współwłaścicieli odmiennie regulująca kwestię zarządu – należy uznać, że nie jest wymagana zgoda współwłaścicieli nieruchomości na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, jaką jest zrzeczenie się nieodpłatnej i bezterminowej służebności przechodu i przejazdu – orzekł Sąd Najwyższy.

W przypadku stwierdzenia, że usunięcie drzewa lub krzewu spowoduje naruszenie zakazów w stosunku do gatunków chronionych flory i fauny, postępowanie w sprawie wycinki zawiesza się do czasu przedłożenia zezwolenia na dokonanie czynności podlegających zakazom w stosunku do tych gatunków. Rozstrzygnięcie w przedmiocie odstępstwa od zakazów obowiązujących w stosunku do gatunków chronionych flory i fauny nie mieści się jednak w granicach kompetencji przysługujących organom rozpoznającym sprawę w przedmiocie zezwolenia na usunięcie drzew i krzewów.

W sprawie zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego[1] sąd analizował i przybliżył okoliczności, w których dochodzi do wymagającej zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu. Zmiany sposobu użytkowania bywają niekiedy błędnie pomijane w praktyce zarządzania nieruchomościami, tymczasem stanowią czynność, dla której opłata legalizacyjna może okazać się kosztowna.