Fundusz remontowy to finansowy fundament każdej dobrze funkcjonującej wspólnoty mieszkaniowej. Dzięki niemu mieszkańcy mogą systematycznie odkładać pieniądze na przyszłe remonty, modernizacje i nieprzewidziane naprawy. Choć ustawa o własności lokali nie nakazuje jego tworzenia, w praktyce trudno wyobrazić sobie wspólnotę, która nie posiada funduszu remontowego. To właśnie z niego finansowane są najważniejsze prace pozwalające utrzymać budynek w dobrym stanie i chronić jego wartość rynkową.
Podstawowe zasady działania wspólnot określa ustawa o własności lokali z 1994 r. Dzieli ona wspólnoty na małe – obejmujące do trzech lokali, oraz duże – liczące co najmniej cztery. W małych wspólnotach wszystkie decyzje, w tym te o powołaniu funduszu, muszą być podjęte jednomyślnie przez właścicieli. W dużych wspólnotach decyzje zapadają w drodze uchwał większością głosów, co ułatwia podejmowanie bieżących i długoterminowych decyzji finansowych.
Środki gromadzone na funduszu remontowym pochodzą z miesięcznych zaliczek, które wpłacają właściciele lokali. Najczęściej wysokość składki ustalana jest w stawce za metr kwadratowy powierzchni mieszkania – to najprostszy i najsprawiedliwszy sposób. Fundusz nie jest osobnym bytem prawnym, lecz częścią wspólnego majątku wspólnoty. Co ważne, środki te nie „podążają” za właścicielem – w razie sprzedaży lokalu nie przysługują żadne roszczenia o ich zwrot, bo stanowią majątek wspólny.
Zgromadzone pieniądze mogą być wykorzystywane wyłącznie na utrzymanie i remont części wspólnych budynku – takich jak dach, elewacja, klatki schodowe, instalacje czy windy. Nie można z niego finansować prac w prywatnych mieszkaniach. W niektórych wspólnotach fundusz bywa także używany do poprawy bezpieczeństwa lub efektywności energetycznej – np. na ocieplenie budynku, wymianę okien w częściach wspólnych czy modernizację oświetlenia.
Najwięcej kontrowersji budzi zazwyczaj wysokość składek. Część mieszkańców uważa, że wpłaty są zbyt wysokie, inni – że zbyt niskie i niewystarczające, by sfinansować większe remonty. Spory pojawiają się też wokół sposobu wykorzystania środków. Dlatego tak istotne jest, by wspólnota podejmowała jasne uchwały określające przeznaczenie funduszu i planowała wydatki z wyprzedzeniem.
Sądy wielokrotnie potwierdzały, że fundusz remontowy ma charakter wspólny i służy wszystkim mieszkańcom. W orzecznictwie dopuszcza się również zróżnicowanie wysokości składek – np. wyższe stawki dla lokali użytkowych, które częściej zużywają infrastrukturę budynku.
W praktyce dobrze prowadzony fundusz remontowy to nie tylko sposób na uniknięcie nagłych wydatków, ale też przejaw odpowiedzialnego zarządzania wspólnotą. Regularne odkładanie nawet niewielkich kwot pozwala uniknąć konieczności zaciągania kredytów lub jednorazowych, dużych dopłat w sytuacjach awaryjnych. To także inwestycja w komfort mieszkańców i wartość ich nieruchomości.
Fundusz remontowy można więc porównać do wspólnej „poduszki finansowej” wspólnoty – dzięki niemu mieszkańcy mają pewność, że nawet poważniejsze remonty nie zaskoczą ich finansowo, a budynek przez lata pozostanie w dobrym stanie technicznym i estetycznym.
Więcej na EKW.PLUS
POLECAMY
