Tarasy – błędy skutkujące problemami podczas eksploatacji

Tarasy jako elementy konstrukcyjne cieszą się coraz większą popularnością. Niestety, na etapie projektowania lub wykonawstwa nierzadko zapomina się o rzeczy najważniejszej – o poprawnym wykonstruowaniu tych elementów. A jest to rzecz trudna, biorąc pod uwagę fakt, że skutki błędów mogą się ujawnić już po pierwszej zimie, natomiast naprawy są bardzo kosztowne.

Balkon, taras, loggia – definicje

Balkon to element architektoniczny, wykonstruowany w postaci płyty wysuniętej poza lico ściany, połączony drzwiami z pomieszczeniem za ścianą oraz zabezpieczony balustradą. Cechą wspólną wszystkich balkonów jest brak pod nimi pomieszczeń. Oznacza to, że zarówno wierzch, jak i spód balkonu mają kontakt z otaczającym powietrzem. Loggia natomiast to wnęka w elewacji budynku, powstała na skutek cofnięcia ściany (ścian), zabezpieczona od zewnątrz balustradą i dostępna z jednego lub kilku pomieszczeń. Istotą tarasu nadziemnego jest obecność pod płytą pomieszczenia użytkowego.
Pojęcie tarasu jest szersze, możemy tu wyróżnić przede wszystkim tarasy nadziemne i naziemne. Taras nadziemny to nic innego jak rodzaj stropodachu nad częścią budynku, zaprojektowany i wykonany w sposób umożliwiający przebywanie na nim mieszkańców. Wiąże się z tym konieczność nadania płycie konstrukcyjnej odpowiedniej nośności oraz skutecznego zaizolowania pomieszczeń położonych pod tarasem przed zalewaniem przez wodę opadową, niezbędne jest także zastosowanie odpowiedniej termoizolacji oraz paroizolacji zabezpieczającej przed wnikaniem w przegrodę pary wodnej powstającej wewnątrz pomieszczenia. 
Pewną odmianą tarasu jest tzw. taras zielony, zwany inaczej dachem zielonym. Jeszcze innym rodzajem będzie taras naziemny, szczególnie chętnie stosowany na terenach rekreacyjnych, tworzący ładne połączenie z dom-
kami letniskowymi czy altankami, szczególnie wybudowanymi na stokach.

Odprowadzanie wody  z tarasów

Projektując taras, należy pamiętać, iż istnieją dwa podstawowe rozwiązania technologiczno-materiałowe związane ze sposobem odprowadzania wody: powierzchniowy oraz drenażowy. Ten pierwszy polega na wykonaniu na powierzchni szczelnej i odpornej na uszkodzenia warstwy, po której spływa woda opadowa (rys. 1). Najczęściej jest to tzw. uszczelnienie zespolone, czyli hydroizolacja z elastycznych mikrozapraw (zwanych także szlamami) w połączeniu z okładziną ceramiczną jako warstwą ochronną, choć spotyka się także rozwiązania polegające na wykonaniu elastycznej, poliuretanowej lub epoksydowej powłoki żywicznej (dotyczy to przede wszystkim balkonów).
Drugi wariant zakłada, że część wody wnika w specjalną warstwę drenującą i jest przez nią odprowadzana poza konstrukcję. Wykończeniem powierzchni mogą tu być płytki ceramiczne (jako warstwę drenu...