Możliwość nabycia części wspólnej budynku w drodze zasiedzenia

Pojęcie nieruchomości wspólnej

Definicja nieruchomości wspólnej została ustanowiona w art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali, w myśl którego „nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali”.

Istota nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności polega zatem na tym, że co do zasady żaden ze współwłaścicieli nie powinien korzystać z niej na wyłączność z pominięciem pozostałych współwłaścicieli, jeśli nie godzą się oni na taki stan rzeczy. Wynika to bezpośrednio z litery prawa, ponieważ w przypadku nieruchomości wspólnej odpowiednie zastosowanie znajduje art. 206 k.c., zgodnie z którym każdy ze ­współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

ważne!
Istota nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności polega zatem na tym, że co do zasady żaden ze współwłaścicieli nie powinien korzystać z niej na wyłączność z pominięciem pozostałych współwłaścicieli, jeśli nie godzą się oni na taki stan rzeczy.  

Każdy lokator korzystający z nieruchomości wspólnej zobligowany jest zatem do respektowania uprawnień pozostałych właścicieli. Przejawia się to przede wszystkim w sposobie zarządu nieruchomością wspólną, o ile bowiem czynności nieprzekraczające zakresu zwykłego zarządu, takie jak czynności prawne, faktyczne,...