Spory z historią w tle
W Polsce już w XIII i na początku XIV w. istniał unikatowy spis prawa polskiego, w tym prawa sąsiedzkiego, w Księdze elbląskiej. Innym prawem dotyczącym współżycia sąsiedzkiego funkcjonującym na terenie Polski było prawo kobylego pola. Prawo to dawało możliwość wypasania stada kobył wraz ze źrebiętami oraz bydło domowe na polu sąsiada, z zastrzeżeniem, że ta czynność przebiegała po zbiorach. Statut warcki natomiast zezwalał na polowanie i łowienie ryb na gruncie sąsiada w okresie od zebrania plonów do 23 kwietnia.
Dla zagadnienia stosunków sąsiedzkich określenie granic nieruchomości ma fundamentalne znaczenie. Stanowi bowiem podstawę w ogóle powstania omawianych relacji. Zatem granice poszczególnych nieruchomości wyznacza się w konkretny, niżej opisany sposób. Granice nieruchomości gruntowej obejmują swym zasięgiem część podziemną wraz ze słupem powietrza, który znajduje się nad ziemią. Granice lokali wyznacza się na zasadzie określonej w przepisie art. 2 ust 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 1048), natomiast budynek wyodrębnia się na podstawie jego konstrukcji.
Regulacja prawa sąsiedzkiego na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego
Współcześnie prawo sąsiedzkie zostało określone w przepisach art. 143–154 k.c. W pierwszej kolejności należy wskazać granice własności gruntu, które określa art. 143 k.c., zatem w granic...