Podstawa opodatkowania w podatku od nieruchomości dla budowli całkowicie zamortyzowanych

Podatek od budowli

Zasady opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanych uregulowane są w art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. Zgodnie z jego treścią, podstawą opodatkowania dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem tu nieistotnym) jest wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych – ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.
 

Zasadniczo w przypadku budowli podstawą opodatkowania jest wartość będąca podstawą obliczania amortyzacji w podatku dochodowym. Jest to więc wartość początkowa, która się nie zmienia (wartość historyczna). Nie można jej pomniejszać o dokonane już odpisy amortyzacyjne. Tym samym w praktyce obciążenie podatkowe w podatku od nieruchomości jest takie samo zarówno dla majątku nowego, jak i całkowicie zamortyzowanego.
 

Jednakże wczytując się w ustawę podatkową, należy zauważyć, że w wypadku budowli amortyzowanych ustawodawca wyraźnie stwierdził, że chodzi o wartość będącą podstawą naliczania amortyzacji. Natomiast gdy chodzi o budowle zamortyzowane, to przepis mówi tylko o „wartości z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego”. Prawodawca nie doprecyzowuje, o jaką wartość chodzi. W jednym zdaniu przepisu prawnego posłużono się najpierw pojęciem wartości dla celów amortyzacji (niepomniejszoną o odpisy amortyzacyjne), a następnie tylko o wartości, co może dawać asumpt do twierdzenia, że nie powinno chodzić o taką samą wartość jak w pierwszym przywołaniu.

Przełomowe orzeczenie sądu

Tym „tropem” poszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 13 lutego 2019 r. (sygn. akt: I SA/Ke 3/19), który wydał przełomowe orzeczenie (choć jeszcze nieprawomocne). Kielecki sąd uznał, że inaczej ustawodawca kazał ustalać podstawę opodatkowania w przypadku budowli będących w trakcie amortyzacji (wtedy nie odejmujemy odpisów amortyzacyjnych), a inaczej po jej zakończeniu – wówczas podstawę opodatkowania należy pomniejszyć o dokonane wcześniej odpisy.
 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

W przedmiotowej sprawie podatnik we wniosku o interpretację podatkową zapytał organ podatkowy, czy podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych będzie stanowiła ich wartość, ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, uwzględniająca dotychczas poczynione odpisy amortyzacji od tychże budowli zgodnie z przepisami i czy ma możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Wnioskodawca przywołał art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. określający podstawę opodatkowania dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Następnie zwrócił się o potwierdzenie jego stanowiska, że w zakresie ustalenia wartości budowli całkowicie zamortyzowanej, jest nią wartość stanowiąca podstawę obliczenia amortyzacji na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, uwzględniająca dotychczas poczynione odpisy amortyzacyjne od tejże budowli. Wnioskodawca wskazał, że w toku eksploatacji przedmiot opodatkowania podlega zużyciu, starzeniu i zazwyczaj spadkowi wartości. Zdaniem wnioskodawcy, brak uwzględnienia ww. czynników w podstawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości, w szczególności wartości odpisów amortyzacyjnych, uzasadniany jest...