Zasady korzystania z własności
Rozważania w powyższym zakresie należy rozpocząć od art. 140 zd. 1 k.c.1, zgodnie z którym w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może – z wyłączeniem innych osób – korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swojego prawa, szczególnie może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. Jednocześnie – stosownie do art. 143 k.c. – w granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią. Przepis ten nie uchybia przy tym przepisom regulującym prawa do wód.
Jak wynika z art. 140 k.c., przepis ten wskazuje źródła zarówno granic, jak i obowiązków właściciela oraz ograniczeń wykonywanych przez niego uprawnień. W innych przepisach Kodeksu cywilnego skonkretyzowano część takich norm. Ograniczenia te występują także w innych ustawach oraz w rozporządzeniach wykonawczych wydawanych na podstawie delegacji ustawowych. Granice prawa własności łączą się również z dwiema klauzulami generalnymi, którymi ustawodawca posłużył się w treści komentowanego przepisu:
- klauzulą zasad współżycia społecznego,
- zasadą korzystania z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa.
Obie powołane wyżej klauzule odwołują się przy tym do pojęć pozaprawnych, których poprawna interpretacja nie powinna być poddawana rozszerzającej wykładni2, a przy ich stosowaniu uwzględniane są zazwyczaj indywidualne okoliczności wykonywania konkretnego pr...