Uprawnienie do zwołania zebrania wspólnoty mieszkaniowej
Ustawodawca dopuścił możliwość, by zebranie ogółu właścicieli lokali mogło zostać zwołane nie tylko z inicjatywy zarządu lub zarządcy, któremu zarząd nieruchomością wspólną powierzono w trybie art. 18 ust. 1 u.w.l. – a więc podmioty posiadające przydaną samą ustawą kompetencję do zwoływania zebrań właścicielskich – lecz także na wniosek samych właścicieli, tworzących daną wspólnotę mieszkaniową[2].
Inicjatywa podjęta przez właścicieli lokali wymaga jednak – celem osiągnięcia zamierzonego skutku w postaci zwołania zebrania w odpowiedzi na zgłoszony wniosek – odpowiedniej większości głosów. Stosownie bowiem do art. 31 lit. b u.w.l. zebrania ogółu właścicieli lokali zwołuje się na wniosek właścicieli lokali dysponujących co najmniej 1/10 udziałów w nieruchomości wspólnej.
Oznacza to, że konieczne jest zsumowanie wielkości udziałów w nieruchomości wspólnej tych spośród właścicieli lokali, którzy opowiedzieli się za zwołaniem zebrania, a wynik tego działania winien wskazywać, iż pod wnioskiem o zwołanie zebrania podpisali się (poparli go) właściciele dysponujący łącznie nie mniej niż 1/10 udziałów w nieruchomości wspólnej. Wielkość posiadanych udziałów wynika z aktów nabycia własności i ujawniana jest w treści ksiąg wieczystych prowadzonych dla wyodrębnionych lokali.
Jak wynika z powyższego, kompetencja do żądania zwołania zebrania właścicieli lokali nie będzie przysługiwała natomiast 1/10 ogółu właścicieli lokali, jeżeli osoby te nie reprezentują jednocześnie 1/10 udziałów w nieruchomości wspólnej[3]. W doktrynie wyjaśnia się, iż za powyższym stanowiskiem – poza samym literalnym brzmieniem przepisu – przemawia również wykładnia historyczna.
Co do zasady wielkość udziałów ustalana jest z uwzględnieniem art. 3 ust. 3–7 u.w.l. Zgodnie z obowiązującą regulacją udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powie...