Powyższa regulacja ma o tyle duże znaczenie, że – stosownie do art. 19 Ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali – w tzw. małej wspólnocie mieszkaniowej (do trzech lokali) do zarządu nieruchomością wspólną mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego i Kodeksu postępowania cywilnego o współwłasności, a więc m.in. powołany już wyżej art. 209 k.c. Administrowanie wspólną własnością opiera się zaś na bezpośrednim udziale w zarządzaniu właścicieli lokali. Takie „kodeksowe” 1, uregulowanie zarządu rzeczą wspólną w przepisach art. 199–209 k.c. jest uregulowaniem kompletnym, gdyż nie zawiera odesłania do innych przepisów i jest wystarczające do sprawowania zarządu bez potrzeby stosowania zasad określonych w innych, szczególnych przepisach dotyczących zarządu.
Oznacza to, że komentowany przepis (a właściwie wynikająca z niego norma) ma doniosłe znaczenie praktyczne. Przyjmuje się bowiem, że w tzw. małej wspólnocie każdy z właścicieli lokali jest legitymowany do podejmowania niezbędnych czynności zmierzających do ochrony i zachowania wspólnego prawa (w tym...
Czynności zachowawcze w warunkach współwłasności
„Czynności zachowawcze” wprowadzono do przepisów Kodeksu cywilnego, ale bez bliższego dookreślenia. Zgodnie z art. 209 każdy ze współwłaścicieli może wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa.