Norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę ulg podatkowych, która stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. Powinna być interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej[1].
Wspólnota mieszkaniowa jest wspólnotą lokalową – jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej – utworzoną zgodnie z przepisami ustawy o własności lokali. W skład wspólnoty wchodzą: lokale mieszkalne, lokale użytkowe oraz wynajem stanowisk postojowych w garażach i pomieszczeń piwnicznych oraz grunt (kiosk ze słodyczami).
Wspólnota mieszkaniowa uzyskuje przychody z:
- zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali mieszkalnych, na pokrycie kosztów z tytułu dostarczania mediów i utrzymania nieruchomości wspólnej,
- zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie kosztów z tytułu dostarczania mediów i utrzymania nieruchomości wspólnej,
- wpłat właścicieli lokali mieszkalnych na fundusz remontowy,
- wpłat właścicieli lokali użytkowych na fundusz remontowy,
- wpłat najemców stanowisk garażowych, pomieszczeń gospodarczych i gruntów na fundusz remontowy,
- uzyskanych odsetek od lokat bankowych,
- otrzymanych odszkodowań.
Koszty wspólnoty wynikają:
- ze zużycia wody, odprowadzenia ścieków, ogrzewania,
- z wywozu nieczystości,
- z utrzymania nieruchomości wspólnej: ubezpieczenia, wynagrodzenia administratora, konserwacji i napraw, spr...