Procedury eksmisyjne

Niemniej należy mieć na uwadze, że nie w każdej sytuacji taka sprawa sądowa będzie prowadzona. W określonych przypadkach, w razie naruszenia postanowień umowy, która stanowi tytuł prawny lokatora do lokalu mieszkalnego albo utraty prawa własności takiego lokalu w wyniku przeprowadzonego postępowania egzekucyjnego, istnieje możliwość przeprowadzenia postępowania zmierzającego do przymuszenia lokatora do opróżnienia i opuszczenia lokalu, czyli eksmisji. W pierwszej kolejności należy uzyskać w tym zakresie tak zwany tytuł egzekucyjny. Do najistotniejszych w zaprezentowanym kontekście tytułów egzekucyjnych zaliczyć możemy: wyrok sądu, ugodę, notarialne oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się egzekucji. Odrębną kategorią jest natomiast postanowienie o przysądzeniu własności wydawane w toku postępowania egzekucyjnego.

Wyrok eksmisyjny

Najczęściej spotykaną podstawą do orzeczenia w stosunku do danego lokatora obowiązku opróżnienia lokalu mieszkalnego jest wyrok sądowy, w którym sąd nakazuje pozwanemu opuszczenie i opróżnienie lokalu, który stanowi przedmiot postępowania. Podstawą wydania takiego orzeczenia jest prawo właściciela wynikające z art. 222 Kodeksu cywilnego, który stwierdza, że: „Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą”. Zatem jak wspomniano wcześniej, podstawą do wystąpienia do sądu z tego typu sprawą będzie brak lub utrata przez osobę zajmującą lokal skutecznego w stosunku do właściciela uprawnienia do dysponowania nim. Właściwym do rozpoznania sprawy o eksmisję, zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego, jest sąd rejonowy, na którego obszarze właściwości zlokalizowany jest lokal zajmowany bez tytułu prawnego.