Postępowanie przed PINB
Wspólnota mieszkaniowa zrealizowała inwestycję budowlaną, polegającą na budowie pochylni dla osób niepełnosprawnych z jednoczesną przebudową schodów wejściowych do budynku mieszkalnego. Inwestycja ta wykonana została jeszcze w 2009 roku.
W związku z pisemnym zawiadomieniem otrzymanym w tej sprawie przez właściwego miejscowo Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego organ ten wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie dotyczącej samowolnej budowy pochylni dla osób niepełnosprawnych. W trakcie toczącego się postępowania przeprowadzono szereg dowodów, w tym m.in. oględziny, z czego został sporządzony odpowiedni protokół.
Postanowieniem wydanym na podstawie poprzednio obowiązującego art. 49b ust. 2 p.b.1, organ nałożył na wspólnotę obowiązek przedłożenia – w terminie 30 dni od dnia doręczenia tego postanowienia – dokumentów dotyczących robót budowlanych polegających na wykonaniu ww. inwestycji.
Wraz z pismem złożonym w sprawie, wspólnota przedłożyła wymagane dokumenty, w tym m.in. kserokopię umowy na dzierżawę terenu pod podjazd dla niepełnosprawnych oraz oświadczenia dwóch członków zarządu wspólnoty mieszkaniowej o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
W świetle powyższych okoliczności PINB wydał postanowienie w przedmiocie ustalenia opłaty legalizacyjnej, stwierdzając jednocześnie – po przeanalizowaniu dokumentów przedłożonych przez inwestora – że w rozpoznawanej sprawie istniały przesłanki do zalegalizowania przedmiotowej inwestycji.
Na skutek zażalenia wniesionego przez wspólnotę, organ administracji II instancji uchylił powyższe postanowienie i przekazał sprawę do ponownego jej rozpoznania.
Kierując się wytycznymi zawartymi w decyzji uchylającej, PINB wydał ostatecznie decyzję nakazującą wspólnocie rozbiórkę pochylni dla osób niepełnosprawnych do budynku mieszkalnego. Od powyższego rozstrzygnięcia wspólnota wniosła odwołanie, które nie zostało jednak uwzględnione. Wobec czego skierowana została skarga do WSA.
Wyrok WSA
Prawomocnym wyrokiem2 sąd administracyjny oddalił wniesioną skargę. Zdaniem WSA nakaz rozbiórki został nałożony zgodnie z przepisami prawa właściwie powołanymi i omówionymi w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, z uwzględnieniem, iż inwestycja powstała w warunkach samowoli budowlanej, tj. w sytuacji braku dochowania wymaganego przepisami prawa zgłoszenia. Jak ustaliły to organy administracji – legalizacja komentowanej inwestycji okazała się niemożliwa. Powyższe wynikało z faktu, iż wspólnota jako inwestor nie dysponowała prawem do nieruchomości objętej inwestycją. Stąd też – mając na uwadze, że przepisy nie pozostaw...