Rozbiórka oranżerii urządzonej na dachu wspólnej hali garażowej – na przykładzie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego

Postępowanie przed organami administracji architektoniczno-budowlanej

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego prowadził postępowanie w sprawie realizacji ogrodu zimowego na tarasie przylegającym do elewacji budynku wspólnoty mieszkaniowej. W toku postępowania organ ustalił, że nad halą garażową budynku, poza obrysem bryły głównej, ulokowany został taras, którego użytkownikiem był jeden z właścicieli lokali w budynku wspólnoty mieszkaniowej. Przy czym taras ten został urządzony jeszcze przez jego poprzednika. Zdaniem PINB – ponieważ wykonanie spornego ogrodu zimowego wymagało dokonania zgłoszenia, czego inwestor nie dokonał – ogród ten stawił samowolę 
budowlaną.

W wyniku rozpoznania sprawy organ ostatecznie nałożył na wspólnotę mieszkaniową – jako właściciela budynku (w tym tarasu z wybudowanym na nim ogrodem zimowym, przylegającym do elewacji południowej budynku) – szereg obowiązków, w tym związanych z przedłożeniem odpowiedniej dokumentacji na potrzeby legalizacji wykonanej samowoli.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziła się jednak wspólnota, kwestionując je w złożonym odwołaniu.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego jako organ II instancji utrzymał w mocy postanowienie organu nadzoru budowlanego I instancji.

W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ odwoławczy zaakceptował przy tym wszystkie ustalenia poczynione przez PINB, w tym też co do tego, że wykonanie spornej oranżerii wymagało zgłoszenia, a inwestor takiego zgłoszenia nie dokonał, co uzasadniało z kolei prowadzenie postępowania w trybie (poprzednio obowiązującego) art. 49b p.b.2. Zdaniem WINB organ I instancji prawidłowo ustalił również adresata nałożonych obowiązków. Jak słusznie wskazano – dostęp do ogrodu był zapewniony z jednego z lokali mieszkalnych, a z aktu notarialnego nabycia tego lokalu wynikało, że został on zakupiony bez przynależnego tarasu. Mając powyższe na uwadze, uznać należało więc, że taras – na którym znajdował się przedmiotowy ogród – został wybudowany na części wspólnej. Skoro więc w toku postępowania nie było możliwości nałożenia obowiązków na samego inwestora, ich adresatem powinien był być właściciel budynku, czyli wspólnota mieszkaniowa.

Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Od przedmiotowej decyzji skargę do właściwego miejscowo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wywiodła wspólnota, podnosząc, iż tarasu – na który dostęp możliwy był wyłą...