Zasiedzenie przez spółdzielnię mieszkaniową zabytków – na przykładzie orzeczenia Sądu Najwyższego

Prawo

Przepisy ustawy z 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury, które zawierają zakaz nabywania w drodze zasiedzenia własności narodowego dobra kultury Rzeczypospolitej Polskiej należącego do zbiorów publicznych, nie znajdują zastosowania do nabycia w drodze zasiedzenia takiego dobra kultury, jeżeli do zasiedzenia doszło jeszcze przed wejściem w życie powołanej wyżej ustawy.

Postępowanie przed sądami I i II instancji

Spółdzielnia mieszkaniowa wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia zabytków ruchomych, tj. 18 rzeźb, które wpisane zostały do rejestru zabytków, a znajdowały się na terenie leżącym w zasobach mieszkaniowych spółdzielni.

Na skutek przeprowadzonego postępowania ustalono, iż spółdzielnia nabyła własność 18 rzeźb stanowiących zabytki ruchome, a do zasiedzenia – wobec spełnienia warunków formalnych – doszło jeszcze w 1994 r. Odwołując się do art. 174 § 1 k.c.[1], wskazano, iż posiadacz rzeczy ruchomej niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada rzecz nieprzerwanie od lat trzech jako posiadacz samoistny, chyba że posiada w złej wierze. Przy czym ustawodawca przesądził, iż zasiedzenie nie następuje w odniesieniu do rzeczy wpisanej do krajowego rejestru utraconych dóbr kultury, gdzie wyjątek ten (zawarty w § 2 powołanego przepisu) został wprowadzony dopiero w drodze nowelizacji przepisów k.c., która weszła w życie w dniu 21 czerwca 2015 r. i ujęta zos...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 papierowych oraz elektronicznych wydań magazynu
  • Nieograniczony – przez 365 dni – dostęp online do aktualnego i archiwalnych wydań czasopisma
  • ...i wiele więcej!

Przypisy