Działalność spółdzielni na rzecz członków, określona w art. 1 ust. 2 pkt 1–4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie stanowi działalności gospodarczej, dlatego w odniesieniu do lokali mieszkalnych służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych jej członków nie powinna być opodatkowana najwyższą stawką podatkową. Natomiast budowanie albo nabywanie budynków w celu wynajmowania bądź sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu spełnia już kryteria działalności gospodarczej. Taką działalnością jest również zarządzanie przez spółdzielnię nieruchomościami niestanowiącymi jej mienia lub mienia jej członków na podstawie umowy zawartej z właścicielem tej nieruchomości – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach.
Autor: Aneta Mościcka
Z wykształcenia prawnik, z zawodu dziennikarka prawna od 2001 r.
Właściciele lokali mogą w umowie o ustanowieniu odrębnej własności lokali albo w umowie zawartej później w formie aktu notarialnego określić sposób zarządu nieruchomością wspólną. Do małej wspólnoty mieszkaniowej nie stosuje się przepisów o zarządzie nieruchomością wspólną z ustawy o własności lokali.
Przepis art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali ma charakter dyspozytywny, a zatem dopuszczalne jest zawarcie między współwłaścicielami umowy o podziale nieruchomości wspólnej, zmieniającej zasady korzystania z tej nieruchomości określone w tym przepisie oraz zasady udziału w pożytkach i przychodach, jak również w podziale wydatków i ciężarów. Podstawę prawną takiej umowy stanowią art. 206 Kodeksu cywilnego i art. 207 Kodeksu cywilnego w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o własności lokali i może być ona zawarta jedynie w odniesieniu do odrębnych pomieszczeń wspólnych, które dadzą się podzielić i z których korzystanie nie łączy się ściśle z korzystaniem z lokalu. Dopuszczalne jest w umowie przekazanie nieruchomości wspólnej podzielonej do korzystania tylko niektórym właścicielom lokali, z wyłączeniem z korzystania pozostałych, za ich zgodą – orzekł Sąd Apelacyjny w Warszawie.
Zasadne jest dopuszczenie do udziału w postępowaniu w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę właścicieli lokali, których może dotyczyć naruszenie warunków technicznych w zakresie zacienienia lokali, aby mogli oni skutecznie bronić swoich interesów w toczącym się postępowaniu i poddać kontroli instancyjnej ocenę dokonaną w tej kwestii przez urząd – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku.
W postępowaniach z zakresu Prawa budowlanego mających związek z nieruchomością wspólną, legitymację do reprezentowania interesu ogółu właścicieli lokali ma utworzona przez nich wspólnota mieszkaniowa.
Dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Jeżeli nie istniała uchwała współwłaścicieli odmiennie regulująca kwestię zarządu – należy uznać, że nie jest wymagana zgoda współwłaścicieli nieruchomości na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, jaką jest zrzeczenie się nieodpłatnej i bezterminowej służebności przechodu i przejazdu – orzekł Sąd Najwyższy.
Prawo własności przysługujące właścicielom mieszkań obejmuje również tarasy, a dokładnie ich wierzchnią warstwę wykończeniową oraz przestrzeń wykorzystywaną do wyłącznego zaspokajania potrzeb mieszkaniowych przez właścicieli lokalu. Tylko w tym zakresie właściciele mają – wynikający z art. 13 ust. 2 ustawy o własności lokali – obowiązek utrzymywania przynależnego do nich tarasu w należytym stanie. Natomiast za stan płyty podłogowej (stropowej) ponosi odpowiedzialność wspólnota, ponieważ jest to element architektoniczny konstrukcji tarasu trwale połączony z bryłą budynku – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Nawet wówczas, gdy z mocy uchwały właścicieli lokali zarząd jest tzw. zarządem społecznym, to jego członkowie sami będący właścicielami lokali w danej wspólnocie mogą domagać się od niej wynagrodzenia odpowiadającego uzasadnionemu nakładowi pracy – orzekł Sąd Apelacyjny w Warszawie.
Opłata podwyższona jest nakładana za fakt zbierania odpadów w sposób nieselektywny. W przypadku nieruchomości zbiorowej nie ma znaczenia, ilu mieszkańców wywiązuje się z obowiązku selektywnej zbiórki odpadów i z jaką częstotliwością to następuje, decydujące znaczenie ma jedynie to, czy obowiązek ten w danej nieruchomości był realizowany prawidłowo, czy nie. Przepisy nie określają żadnego stopnia zanieczyszczenia odpadami innego rodzaju. Nie odwołują się również do notoryczności i uporczywości w niesegregowaniu odpadów – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie.
Działania spółdzielni zmierzające do energooszczędnej eksploatacji zasobów mieszkaniowych mieszczą się w pojęciu gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Dochód spółdzielni ze sprzedaży świadectw energetyki energetycznej na zasadach określonych w ustawie o efektywności energetycznej jest zwolniony od CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach.