Dział: Administrowanie

W wypadkach wskazanych przepisami ustawy o własności lokali[1] ustawodawca dopuścił możliwość ustanowienia przez sąd zarządcy przymusowego w celu sprawowania zarządu nieruchomością wspólną wspólnoty mieszkaniowej.
 

Przepisy ustawy o własności lokali[1] przewidują dwa przypadki, w których zebranie właścicieli lokali może zostać zwołane przez samych właścicieli, a więc bez inicjatywy w tym zakresie zarządu lub zarządcy, któremu zarząd nieruchomością wspólną powierzono w trybie art. 18 ust. 1 u.w.l. Dotyczy to zarówno zwołania zebrania rocznego w sytuacji, gdy nie zostało ono zwołane w terminie ustawowym przez organ lub osoby uprawnione, jak też każdego innego niż roczne zebrania właścicieli lokali, które zwoływane jest wówczas jednak na ich wniosek. I ten drugi przypadek zostanie omówiony w niniejszym artykule.
 

W celu długotrwałego i właściwego użytkowania dowolnego obiektu budowlanego należy precyzyjnie i jednoznacznie określić zasady jego użytkowania i zakomunikować je użytkownikom. Zawsze warto wskazać, jakie czynności są dopuszczalne, nakazane, a jakie kategorycznie zakazane. Takie działanie – choć, niestety, nie zawsze odniesie zamierzony skutek (w końcu użytkownicy budynków są tylko ludźmi) – zapewnia właścicielowi/zarządcy obiektu budowlanego możliwość egzekwowania od użytkowników określonych działań i zachowań.
 

Właściciel lokalu nie może samowolnie, używając przymusu, usunąć lokatora z lokalu, nawet jeżeli skutecznie wypowie mu umowę najmu lub upłynie czas, na jaki została ona zawarta. JEŚLI po zakończeniu umowy najmu lokator nie chce opuścić lokalu, konieczne jest przeprowadzenie postępowania eksmisyjnego, w którego wyniku opróżnienia lokalu dokonuje komornik. Nie jest to procedura prosta, a jej skuteczność zależy w dużej mierze od wiedzy, jaką w tej materii dysponuje właściciel lokalu. Warto się więc zapoznać, jak wygląda taka procedura i jakie możliwości odzyskania swojego lokalu ma właściciel.
 

Jak wiadomo, zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych oraz prawidłowego zarządzania i eksploatacji budynków mieszkalnych wielolokalowych regulowane są dość rozbudowanym zbiorem przepisów. Odnoszą się one do najistotniejszych kwestii związanych z funkcjonowaniem, rozliczaniem oraz eksploatacją nieruchomości wspólnej. Określają też obowiązki poszczególnych właścicieli zarówno na poziomie ogólnym, jak i w kwestiach technicznych.

Na podstawie obowiązujących przepisów w zasobach spółdzielni mieszkaniowej może dojść do ukonstytuowania się wspólnoty mieszkaniowej ze wszystkimi wynikającymi z tego tytułu skutkami prawnymi. Jednym z nich może być nawet likwidacja samej spółdzielni mieszkaniowej. W niniejszym artykule omówione zostaną regulacje ustawowe dotyczące trybu i sposobu likwidacji spółdzielni.

Częstokroć zdarza się, iż odbiorcy ciepła rozważają zmianę określonej w umowie na dostawę ciepła i zamówionej mocy cieplnej, która przestała odpowiadać ich potrzebom. Sytuacja jest prosta, gdy umowa przewiduje – dogodne dla odbiorcy – warunki i terminy zmiany. Gorzej, gdy warunki określone w umowie nie odpowiadają w tym zakresie potrzebom odbiorcy, a dostawca ciepła nie jest skłonny do zawarcia aneksu na warunkach zaproponowanych przez odbiorcę.

Wadliwe wykonanie budynku pociągało określone konsekwencje, w tym majątkowe (wzrost kosztów ogrzewania i konieczność poniesienia kosztów doprowadzenia do właściwego stanu). Powód powinien wykazać wyjściowe przesłanki z art. 471 k.c., tj. nienależyte wykonanie zobowiązania (tu przekazanie nieruchomości w nienależytym stanie – bez należytego ocieplenia i zaizolowania stropu), szkodę (konieczność naprawy) i związek przyczynowy1.