Dążenie powoda do przyznania mu identycznych uprawnień jak pozostali współwłaściciele, w sytuacji ograniczonej liczby miejsc parkingowych i faktu, że jego współposiadanie różniło się od rodzaju współposiadania pozostałych członków wspólnoty (posiadanie garażu, a nie lokalu mieszkalnego lub użytkowego), było sprzeczne z art. 5 k.c. art. 206 k.c. i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali*.
Dział: Prawo
Do otrzymywanych środków nie znajduje zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie stanowią one dla wnioskodawczyni środków z tytułu ubezpieczeń majątkowych*.
*Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 października 2019 r. (sygn. akt: 0115-KDIT2-2.4011.319.2019.1.HD)
W sprawie zakończonej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 lutego 2018 roku (sygn. akt: II OSK 3220/17) sąd analizował przesłanki do uznania, że inwestor/właściciel dopuścił się zmiany sposobu użytkowania. Wskazał, że nie dochodzi do niej jedynie w sytuacji realizacji robót budowlanych.
W sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Najwyższego z 21 marca 2019 roku (sygn. akt II CSK 84/18) Sąd Najwyższy zajmował się kwestią uprawnień do reprezentacji właścicieli mieszkań przez członków zarządu wspólnoty mieszkaniowej.
W uchwale z 8 marca 2019 r.1 Sąd Najwyższy rozstrzygnął ostatecznie, że uchwała zarządu spółdzielni mieszkaniowej o określeniu przedmiotu odrębnej własności lokali – mimo różnych zapatrywań w tym względzie przedstawianych dotychczas zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie – może być zaskarżona z powodu jej niezgodności z prawem tylko i wyłącznie na podstawie art. 43 ust. 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Poniżej omówiono przesłanki, na których oparte zostało powyższe zapatrywanie.
