Dział: Prawo

W treści postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2019 r., sygn. akt: III CSK 231/18 sąd nie przychylił się do zdania skarżącej, iż rozpoznanie sprawy o zobowiązanie do złożenia rachunku z zarządu jest uzależnione od innych postępowań dotyczących praw do nieruchomości wspólnej oraz wskazał, że istotna w tym zakresie jest szybkość postępowania i rozstrzygnięcie materii postępowania. Tego typu postępowania służą ochronie interesu współwłaściciela. Bez wsparcia sądowego może on nie mieć stosownych informacji aby ustalić ewentualną możliwość dochodzenia roszczeń przewidzianych w art. 206–207 k.c.

by mieszkaniowe obejmuje powierzchnię niejako „wewnątrz” konstrukcji tarasowej. Tylko ta jego część funkcjonalnie służy potrzebom mieszkaniowym właścicieli lokalu. Z kolei elementy konstrukcyjne trwale połączone z budynkiem, będące niejako „na zewnątrz”, funkcji takiej już nie pełnią, a przez to stanowią one nieruchomość wspólną*.
* Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie, I Wydział Cywilny, z dnia 15 lipca 2021 r. (sygn. akt: I C 634/16)

W sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Najwyższego z 16 grudnia 2020 r. sygn. akt: I CSK 51/19, sąd analizował warunki i dopuszczalność ustanawiania oraz obrotu prawem do wyłącznego korzystania z nieruchomości wspólnej.

Przyjęta przez wspólnotę uchwała prowadzi do powstania znacznych dysproporcji pomiędzy interesem powódki a interesem pozwanej. W sposób arbitralny rozwiązuje bowiem istniejący w ramach wspólnoty mieszkaniowej pomiędzy powódką a innym właścicielem lokali na korzyść tego ostatniego podmiotu, nie uwzględniając przysługujących powódce uprawnień do korzystania z nieruchomości wspólnej. Posiadanie dostępu do korytarza i pomieszczenia socjalnego z łazienką jako części wspólnych nieruchomości wpływa na atrakcyjność lokali powódki, a tym samym ich wartość rynkową*.
* Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie I Wydział Cywilny z dnia 29 kwietnia 2021 r. (sygn. akt: I ACa 454/20)

W wyroku z dnia 1 września 2021 r.1 NSA wyjaśnił, iż sąd administracyjny rozpatrując skargę w sprawie obowiązków nałożonych przez organ budowlany w ramach postępowania naprawczego regulowanego przepisami Prawa budowlanego, nie ma kompetencji do badania i oceniania zgodności z prawem uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z którego zapisów wynika niezgodność posadowienia obiektu budowlanego z obowiązującymi przepisami prawa.

W wyroku z dnia 19 sierpnia 2021 r.1 NSA wyjaśnił, iż jakkolwiek na gruncie prawa cywilnego funkcjonują dwa ujęcia nieruchomości gruntowej: materialnoprawne i wieczystoksięgowe, to jednak na gruncie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych w prawo własności tych gruntów należy opowiedzieć się za rozumieniem wieczystoksięgowym. W konsekwencji należy uznać, że przekształcenie użytkowania wieczystego we własność następuje w odniesieniu do konkretnej nieruchomości uregulowanej w odrębnej księdze wieczystej, z uwagi na wypełnienie przesłanki jej zabudowy i wykorzystywania w sposób określony w ustawie o przekształceniu.